වංගුවෙන් එහා

And there was always the bend in the road!

ඔව් පාරක් දිගේ යනකොට ගොඩාක් වෙලාවට ඉස්සරහින් වංගුවක් හම්බෙන්න පුළුවන්. එතනින් එහාට පාරේ තියෙන්නේ මොනවාද කියලා දැන්ම කියන්න බෑ. ගිහිල්ලාම බලන්න වෙනවා. අපි කැමති උණත් අකැමති උණත් වංගුවක තියන අපුර්වත්වය ඒකයි. දුරක ඉදන් මොන විදියට හිතුවත් එතනින් එහාට තියෙන්නේ මොනවාද කියලා දැනගන්න යන්නම වෙනවා.

මේ ලස්සන වාක්‍යය, ඒ කියන්නේ ඔය උඩින්ම ලියලා තියන එක මම කියෙව්වේ ලුසී මෝඩ් මොන්ටිගෝමරි ලේඛිකාවගේ "Anne of the Green Gables" කියන පොතෙන්. ප්‍රේමසිරි මාහිංගොඩ ශුරින් පරිවර්තනය කරපු අරඹේ ගෙදර ඈන් පොත මේ වෙද්දී දහපාරකට වඩා කියවලා ඇති. ඒත් හැමදාම මෙතනදී මම ත් ඈන් එක්ක නතරවෙලා බලනවා වංගුවෙන් එහා මොනවාද තියන්නේ කියලා.
අපි හැමෝටම එහෙමයි. එකම විදියට ගිය ගමන වෙනස් වෙන තැනක් එනවා. අපි දන්නේ මෙතනින් එහාට වෙනස් වෙනවා කියලා විතරයි. ඒත් ඒ කොහොමද කියලා දන්නේ නෑ. ඇත්තටම එකම විදියට ගෙවෙන ජීවිතය පොඩ්ඩක් හරි වෙනස් වෙන්න මේ විදියට වංගුවක් තියෙන්න ඕනේ.
අවුරුදු හතර හමාරක් පුරා එකම විදියට ඇවිදගෙන ගිය පාරේ ඉස්සරින් වංගුවක් තියනවා. එතනින් එහාට මොනවා වෙයිද දන්නේ නෑ. හැබයි මේ ගිය ගමන ට වෙනස් වෙයි කියලා නම් හොඳටම දන්නවා. මේ යන්නේ කැම්පස් ජිවිතයේ දේශන වලට යන අවසාන සතිය. මෙතනින් එහාට ආයේ දේශන ශාලාවක ඉදලා ඉගෙන ගන්න වෙන්නේ නැතිවෙයි. මුල්ලක් අල්ලාගෙන හොඳට නිදා ගන්න, ළඟ ඉන්න එකාත් එක්ක පච හෑල්ලක් කියවන්න, මෙලෝ දෙයක් තේරෙන්නේ නැති ලෙක්චර් එක දිහා කට ඇරගෙන බලන් ඉන්න ආයේ වෙන්නේ නෑ. ඒක ඉවරටෙම ඉවරයි. ඊලඟට තියන්නේ අවසන් විභාගේ ඉවරවෙලා වෙනමම ලෝකයකට පිය නගන්න. ඒකයි මම කිව්වේ මෙතනින් එහාට පාරේ තියෙන්නේ වංගුවක් කියලා. පහුකරගෙන ආපු කොටස නැතුව යන එක දුකයි උණත් ඉස්සරහට යන්න නම් වංගුවෙන් එහාට යන්න වෙනවා. සමහරක් විට වංගුවෙන් එහා තවත් ලස්සන ඇති. කවුද දන්නේ? ගිහිල්ලාම බලන්න වෙනවා.